Muurpakketten worden dikker als gevolg van strengere isolatienormen voor nieuwe gebouwen en renovaties. Dit heeft een directe impact op de constructie van dakranden bij platte daken, die daardoor breder worden. Hierdoor neemt het belang van de stabiliteit van het gebruikte multiplex of betonplex toe.
Hoe breder de plaat, hoe sneller eventuele degradatie zichtbaar wordt, vooral onder invloed van stormachtig weer. Beginnende rotting kan ertoe leiden dat de toplaag losraakt door harde wind.
We zien een voorbeeld bij een woning die kort na oplevering een storm doorstond. Het muurpakket bestond uit EPS-isolatie met een crépi-afwerking. De enige stabiliteit kwam van de cellenbeton toplaag van de binnenmuur, met een muurafdekking van circa 45 tot 50 cm breed.
Waar het misging: Er werd gekozen voor een paneel met houtsoorten uit duurzaamheidsklasse 5, zoals populier, eucalyptus en berk. Door beginnende rot is de dakrand losgekomen, wat leidde tot schade aan de crépi gevelafwerking.
(Voor alle zekerheid: Hier werd geen Solid John Betonplex gebruikt 😉)
Het is cruciaal om zowel de kwaliteit van het paneel als de bevestigingsmethode te benadrukken. Een geschrankte mechanische bevestiging op de binnenmuur wordt sterk aanbevolen.
Het plaatsen van schroeven in één lijn moet vermeden worden, omdat dit de dakrand kwetsbaar maakt voor weersinvloeden, ongeacht de kwaliteit van het paneel.
In dit specifieke geval waren L-ijzers voor extra ondersteuning geïnstalleerd, in overeenstemming met de richtlijnen van het WTCB. Deze boden echter weinig hulp omdat het paneel kort na oplevering begon te rotten.
